เอกชัย หงส์กังวาน; เทิดทูล ภาสะฐิติ, บุญธรรม วิเศษลา (ผู้พิพากษาศาลชั้นต้น); ปานนท์ กัจฉปานันท์, ดุสิต ฉิมพลีย์, พรชัย เหลียวพัฒนพงศ์ (ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์) เขียน
[To read “The Obscenity Case Against Ekachai Hongkangwan” with an introduction in English, click here]
เอกสารชุดนี้ประกอบไปด้วย
1. โพสต์เล่าประสบการณ์ทางเพศในเรือนจำของเอกชัย หงส์กังวาน
2. คำพิพากษาศาลชั้นต้น
3. คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ และ
4. ฎีกาของเอกชัย หงส์กังวาน (ต้นฉบับลายมือเขียนระหว่างต้องขัง)
คำพิพากษาทั้งสองศาลได้มาจากศูนย์ข้อมูลกฎหมายและคดีเสรีภาพของไอลอว์ ต้นฉบับลายมือฎีกาได้มาจากไอดา อรุณวงศ์ นายประกันคนปัจจุบันของคดีนี้

ภาพโดย ยศธร ไตรยศ ประกอบบทสัมภาษณ์ “รักเธอน้อยกว่าประชาธิปไตย : เอกชัย หงส์กังวาน” โพสต์เมื่อวันวาเลนไทน์ปี 2561 ทางเพจ Realframe.
เอกชัย หงส์กังวาน ได้อัพเดตสเตตัส
23 เมษายน 2017 · กรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย ·
ชีวิตในเรือนจำครั้งแรกของผม (9)
ผมเข้านอนทันทีหลังจากเจ้าหน้าที่เรือนจำปิดโทรทัศน์ ฝนเริ่มตก เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะๆ อุณหภูมิค่อยๆลดลง ผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผมจึงแบ่งผ้าห่มผืนใหญ่ของเขาให้กับผมห่มร่วมกับเขา แต่ผมปฏิเสธ
ผมนอนหันหลังให้กับผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผม สักพักเขายื่นแขนมาพาดบนขาของผม ผมรู้เจตนาของเขาทันที ผมจึงปล่อยให้เขาวางแขนพาดขาของผมต่อไป
ต่อมาเขาเริ่มรุกหนักมากขึ้น มือของเขาลูบขาของผม ผมยังคงนิ่งเฉย และปล่อยให้เขาลูบต่อไป เขาลูบขาของผมมากขึ้นเรื่อยๆจนผมทนไม่ไหวจึงใช้มือตีที่แขนของเขา
เขารีบชักแขนทันที และนิ่งเงียบไปสักพัก คราวนี้ผมจึงเป็นฝ่ายรุกบ้าง ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อจับอวัยวะเพศของเขา ผมคลึงอวัยวะเพศจนเขาเกิดอารมณ์ทางเพศ
“พี่หันมาหน่อย” เขากระซิบข้างหูของผม
ผมหันหน้ามาทางเขา เขามองหน้าผม
“พี่ช่วยทำให้หน่อยซิ”
“บ้า! คนเยอะแยะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่มีใครเห็นหรอก”
เขาใช้ผ้าห่มของเขาคลุมโปงผม พวกเราอยู่ใต้ผ้าห่มที่คลุมมิดจนถึงศรีษะ ภายใต้ผ้าห่มนี้เขาเริ่มถลกกางเกงของเขาลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่
“พี่โม๊กให้หน่อยซิ”
“ไม่เอา พี่ไม่ชอบโม๊ก พี่ทำให้ก็แล้วกัน เดี๋ยวเธอไปล้างเอาเอง เธอมีอะไรใส่น้ำของเธอไหม ?”
เขาควานหาถ้วยที่หัวนอนของเขา เขาหยิบถ้วยโจ๊กคนอร์ออกมา
“เดี๋ยวพี่ทำให้แล้วใส่น้ำในนี้นะ”
ผมบรรจงสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา สีหน้าของเขาเคลิบเคลิ้ม เขาถลกเสื้อของเขาขึ้นจนถึงคอ
“พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”
เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ
สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม กลิ่นบุหรี่ในปากของเขารุนแรงมากจนผมต้องกลั้นหายใจ
เขาคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์มารองใต้อวัยวะเพศของเขา น้ำอสุจิของเขาหลั่งออกมาในถ้วยนี้ ภารกิจนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเพื่อเลี่ยงการรับรู้ของผู้ต้องขังร่วมห้อง
เขาถลกเสื้อ-กางเกงกลับ และคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์ไปที่บล็อกห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด ผมดึงผ้าห่มลง และหันกลับมานอนท่าเดิมราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
หลังจากที่เขาทำความสะอาดเสร็จ เขาเดินกลับมาที่จุดนอนของเขา และดึงผ้าห่มมาคลุมโปงผมอีกครั้ง
“พี่ ผมอยากคุยด้วย”
ผมหันหน้ามาหาเขา
“พี่ มีคนสนใจพี่นะ”
ตอนนั้นผมรู้สึกโกรธเล็กน้อย และคิดในใจ มึงเห็นกูเป็นคนใจง่ายหรือว่ะ (จริงๆก็เป็นแบบนั้นแหละ)
“ไม่เอา ไม่ว่าใครก็ไม่เอาทั้งนั้น”
เขานิ่งไปซักพัก เขาคงกลัวผมจะโกรธเขา
“พี่ ผมมีเมีย-ลูกแล้วนะ แต่ผมจะเลิกกับเธอ”
“เธออายุเท่าไร่ ?”
“18”
เขาเป็นคนผิวขาวที่ดูสะอาด แต่ใบหน้าของเขาบ่งบอกอายุที่มากกว่า 25 ปี ไม่รู้เขาจะโกหกผมเพื่ออะไร
“พี่ไม่เชื่อว่าเธออายุ 18”
เขานิ่งไปซักพัก ผมหมั่นไส้เขาจึงล้วงมือเข้าไปในกางเกงเพื่อขยำอวัยวะเพศของเขาอีกครั้ง
“ขอพี่จับหน่อยนะ พี่ชอบจับนะ ไม่ต้องแข็งนะ”
“มันแข็งนะพี่”
เขาถลกกางเกงลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่
“พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ”
“เพิ่งทำไปเองไม่ใช่หรอ”
“ผมยังไหวนะพี่”
“บอกแล้วไง พี่แค่จับเล่นๆเท่านั้น”
ผมดึงผ้าห่มลง และหันหน้ากลับ เขาจึงหันหน้ากลับและนอน
สำหรับศาลใช้

คำพิพากษา คดีหมายเลขดำที่ อ ๑๐๓๒/๒๕๖๒
คดีหมายเลขแดงที่ อ ๗๖๔/๒๕๖๔
ในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์
ศาลอาญา
วันที่ ๒๘ เดือน เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
ความอาญา
ระหว่าง พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุด โจทก์
นายเอกชัย หงส์กังวาน จำเลย
เรื่อง ความผิดต่อพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐ เวลากลางวัน จำเลยโพสต์ข้อความเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยที่ใช้ชื่อว่า เอกชัย หงส์กังวาน โดยมีข้อความบรรยายว่า “พี่โม๊กให้หน่อยซิ”, “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”, “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ”, “เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม” อันเป็นการนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใดๆ ที่มีลักษณะลามก และข้อมูลคอมพิวเตอร์นั้นประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้ เหตุเกิดที่แขวงทุ่งสองห้อง เขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร ก่อนคดีนี้ เมื่อวันที่ ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๖ จำเลยเคยต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ๓ ปี ๔ เดือน ปรับ ๖๖,๖๖๖ บาท ในคดีหมายเลขแดงที่ ๔๐๘๘/๒๕๕๖ ฐานหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินีฯ ภายในเวลา ๕ ปี นับแต่วันพ้นโทษ จำเลยกลับมากระทำความผิดในคดีนี้อีก อนึ่ง จำเลยเป็นบุคคลเดียวกับจำเลยในคดีหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลอาญา และคดีหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒๗/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๑๔ (๔) ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒ เพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมาย และนับโทษจำคุกของจำเลยคดีนี้ต่อจากโทษจำคุกของจำเลยในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลอาญา และคดีหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒๗/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือ
จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลเดียวกับจำเลยในคดีที่โจทก์ขอให้นับโทษต่อ และรับว่าเคยต้องโทษและพ้นโทษมาแล้วจริงตามฟ้อง
ทางพิจารณาโจทก์นำสืบว่า เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐ เวลา ๑๐.๐๘ นาฬิกา จำเลยโพสต์ข้อความในสื่อสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยชื่อบัญชีผู้ใช้ “เอกชัย หงส์กังวาน” โดยจำเลยพิมพ์ข้อความว่า “ชีวิตในเรือนจำครั้งแรกของผม (๙) ผมเข้านอนทันทีหลังจากเจ้าหน้าที่เรือนจำปิดโทรทัศน์ ฝนเริ่มตก เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะๆ อุณหภูมิค่อยๆลดลง ผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผมจึงแบ่งผ้าห่มผืนใหญ่ของเขาให้กับผมห่มร่วมกับเขา แต่ผมปฏิเสธ ผมนอนหันหลังให้กับผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผม สักพักเขายื่นแขนมาพาดบนขาของผม ผมรู้เจตนาของเขาทันที ผมจึงปล่อยให้เขาวางแขนพาดขาของผมต่อไป ต่อมาเขาเริ่มรุกหนักมากขึ้น มือของเขาลูบขาของผม ผมยังคงนิ่งเฉย และปล่อยให้เขาลูบต่อไป เขาลูบขาของผมมากขึ้นเรื่อยๆจนผมทนไม่ไหว จึงใช้มือตีที่แขนของเขา เขารีบชักแขนทันที และนิ่งเงียบไปสักพัก คราวนี้ผมจึงเป็นฝ่ายรุกบ้าง ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อจับอวัยวะเพศของเขา ผมคลึงอวัยวะเพศจนเขาเกิดอารมณ์ทางเพศ “พี่หันมาหน่อย” เขากระซิบข้างหูของผม ผมหันหน้ามาทางเขา เขามองหน้าผม “พี่ช่วยทำให้หน่อยซิ” “บ้า! คนเยอะแยะ” “ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่มีใครเห็นหรอก” เขาใช้ผ้าห่มของเขาคลุมโปงผม พวกเราอยู่ใต้ผ้าห่มที่คลุมมิดจนถึงศีรษะ ภายใต้ผ้าห่มนี้เขาเริ่มถลกกางเกงของเขาลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่ “พี่โม๊กให้หน่อยซิ” “ไม่เอา พี่ไม่ชอบโม๊ก พี่ทำให้ก็แล้วกัน เดี๋ยวเธอไปล้างเอาเอง เธอมีอะไรใส่น้ำของเธอไหม ?” เขาควานหาถ้วยที่หัวนอนของเขา เขาหยิบถ้วยโจ๊กคนอร์ออกมา “เดี๋ยวพี่ทำให้แล้วใส่น้ำในนี้นะ” ผมบรรจงสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา สีหน้าของเขาเคลิบเคลิ้ม เขาถลกเสื้อของเขาขึ้นจนถึงคอ “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย” เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม กลิ่นบุหรี่ในปากของเขารุนแรงมากจนผมต้องกลั้นหายใจ เขาคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์มารองใต้อวัยวะเพศของเขา น้ำอสุจิของเขาหลั่งออกมาในถ้วยนี้ ภารกิจนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเพื่อเลี่ยงการรับรู้ของผู้ต้องขังร่วมห้อง เขาถลกเสื้อ-กางเกงกลับ และคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์ไปที่บล็อกห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด ผมดึงผ้าห่มลง และหันกลับมานอนท่าเดิมราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หลังจากที่เขาทำความสะอาดเสร็จ เขาเดินกลับมาที่จุดนอนของเขา และดึงผ้าห่มมาคลุมโปงผมอีกครั้ง “พี่ ผมอยากคุยด้วย” ผมหันหน้ามาหาเขา “พี่ มีคนสนใจพี่นะ” ตอนนั้นผมรู้สึกโกรธเล็กน้อย และคิดในใจ มึงเห็นกูเป็นคนใจง่ายหรือวะ (จริงๆก็เป็นแบบนั้นแหละ) “ไม่เอา ไม่ว่าใครก็ไม่เอาทั้งนั้น” เขานิ่งไปซักพัก เขาคงกลัวผมจะโกรธเขา “พี่ ผมมีเมีย-ลูกแล้วนะ แต่ผมจะเลิกกับเธอ” “เธออายุเท่าไร ?” “๑๘” เขาเป็นคนผิวขาวที่ดูสะอาด แต่ใบหน้าของเขาบ่งบอกอายุที่มากกว่า ๒๕ ปี ไม่รู้เขาจะโกหกผมเพื่ออะไร “พี่ไม่เชื่อว่าเธออายุ ๑๘” เขานิ่งไปซักพัก ผมหมั่นไส้เขาจึงล้วงมือเข้าไปในกางเกงเพื่อขยำอวัยวะเพศของเขาอีกครั้ง “ขอพี่จับหน่อยนะ พี่ชอบจับนะ ไม่ต้องแข็งนะ” “มันแข็งนะพี่” เขาถลกกางเกงลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่ “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ” “เพิ่งทำไปเองไม่ใช่หรอ” “ผมยังไหวนะพี่” “บอกแล้วไง พี่แค่จับเล่นๆเท่านั้น ผมดึงผ้าห่มลง และหันหน้ากลับ เขาจึงหันหน้ากลับและนอน” จากการตรวจสอบบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กของจำเลยพบว่า จำเลยตั้งค่าเปิดสาธารณะเฟซบุ๊ก บุคคลทั่วไปสามารถเข้าไปในบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กของจำเลยเพื่ออ่านข้อความดังกล่าวได้ และพบว่ามีบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กกดถูกใจ ๑๔๖ ครั้ง มีบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กแสดงความคิดเห็น ๒๑ รายการ และมีการแชร์ข้อความดังกล่าว ๓ ครั้ง
จำเลยนำสืบว่า เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐ จำเลยโพสต์ข้อความในสื่อสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยชื่อบัญชีผู้ใช้ “เอกชัย หงส์กังวาน” โดยพิมพ์ข้อความตามที่โจทก์ฟ้องจริง แต่ไม่มีเจตนาที่จะโพสต์ข้อความที่มีลักษณะอันลามก จำเลยเป็นนักเขียน จำเลยไม่ได้เขียนเฉพาะเรื่องชีวิตในเรือนจำเท่านั้น จำเลยยังเขียนบทความอื่นๆด้วย ส่วนสาเหตุที่จำเลยโพสต์ข้อความดังกล่าวเนื่องจากต้องการที่จะเผยแพร่เรื่องราวชีวิตในเรือนจำของจำเลย โดยเขียนเรื่อง ชีวิตในเรือนจำทั้งหมด ๑๔ ตอน ซึ่งตอนที่ ๙ เป็นเรื่องประสบการณ์การมีเพศสัมพันธ์ของจำเลยในเรือนจำ โดยเรือนจำเป็นสถานที่ปิด ผู้คนในสังคมย่อมมีความสงสัยว่าการมีเพศสัมพันธ์เป็นอย่างไร การช่วยตัวเองเป็นอย่างไร จำเลยจึงประสงค์จะเผยแพร่เรื่องราวสะท้อนปัญหาสังคมออกมาจากประสบการณ์ตรงของตนเอง ซึ่งบุคคลที่มาแสดงความคิดเห็นก็ไม่ได้วิจารณ์ว่าเป็นเรื่องลามกอนาจาร แต่มีลักษณะเป็นนวนิยายเพื่อบุคคลอื่นเข้าใจได้ง่ายขึ้น จำเลยไม่มีเจตนานำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใดๆ ที่มีลักษณะอันลามกและข้อมูลคอมพิวเตอร์นั้นประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้
พิเคราะห์พยานหลักฐานโจทก์และจำเลยแล้ว ข้อเท็จจริงเบื้องต้นฟังได้ว่า ตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุตามฟ้อง จำเลยโพสต์ข้อความเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยที่ใช้ชื่อว่า เอกชัย หงส์กังวาน โดยมีข้อความบรรยายว่า โดยจำเลยพิมพ์ข้อความว่า “ชีวิตในเรือนจำครั้งแรกของผม (๙) ผมเข้านอนทันทีหลังจากเจ้าหน้าที่เรือนจำปิดโทรทัศน์ ฝนเริ่มตก เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะๆ อุณหภูมิค่อยๆลดลง ผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผมจึงแบ่งผ้าห่มผืนใหญ่ของเขาให้กับผมห่มร่วมกับเขา แต่ผมปฏิเสธ ผมนอนหันหลังให้กับผู้ต้องขังที่ยกที่นอนให้กับผม สักพักเขายื่นแขนมาพาดบนขาของผม ผมรู้เจตนาของเขาทันที ผมจึงปล่อยให้เขาวางแขนพาดขาของผมต่อไป ต่อมาเขาเริ่มรุกหนักมากขึ้น มือของเขาลูบขาของผม ผมยังคงนิ่งเฉย และปล่อยให้เขาลูบต่อไป เขาลูบขาของผมมากขึ้นเรื่อยๆจนผมทนไม่ไหว จึงใช้มือตีที่แขนของเขา เขารีบชักแขนทันที และนิ่งเงียบไปสักพัก คราวนี้ผมจึงเป็นฝ่ายรุกบ้าง ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อจับอวัยวะเพศของเขา ผมคลึงอวัยวะเพศจนเขาเกิดอารมณ์ทางเพศ “พี่หันมาหน่อย” เขากระซิบข้างหูของผม ผมหันหน้ามาทางเขา เขามองหน้าผม “พี่ช่วยทำให้หน่อยซิ” “บ้า! คนเยอะแยะ” “ไม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่มีใครเห็นหรอก” เขาใช้ผ้าห่มของเขาคลุมโปงผม พวกเราอยู่ใต้ผ้าห่มที่คลุมมิดจนถึงศีรษะ ภายใต้ผ้าห่มนี้เขาเริ่มถลกกางเกงของเขาลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่ “พี่โม๊กให้หน่อยซิ” “ไม่เอา พี่ไม่ชอบโม๊ก พี่ทำให้ก็แล้วกัน เดี๋ยวเธอไปล้างเอาเอง เธอมีอะไรใส่น้ำของเธอไหม ?” เขาควานหาถ้วยที่หัวนอนของเขา เขาหยิบถ้วยโจ๊กคนอร์ออกมา “เดี๋ยวพี่ทำให้แล้วใส่น้ำในนี้นะ” ผมบรรจงสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา สีหน้าของเขาเคลิบเคลิ้ม เขาถลกเสื้อของเขาขึ้นจนถึงคอ “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย” เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม กลิ่นบุหรี่ในปากของเขารุนแรงมากจนผมต้องกลั้นหายใจ เขาคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์มารองใต้อวัยวะเพศของเขา น้ำอสุจิของเขาหลั่งออกมาในถ้วยนี้ ภารกิจนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเพื่อเลี่ยงการรับรู้ของผู้ต้องขังร่วมห้อง เขาถลกเสื้อ-กางเกงกลับ และคว้าถ้วยโจ๊กคนอร์ไปที่บล็อกห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด ผมดึงผ้าห่มลง และหันกลับมานอนท่าเดิมราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หลังจากที่เขาทำความสะอาดเสร็จ เขาเดินกลับมาที่จุดนอนของเขา และดึงผ้าห่มมาคลุมโปงผมอีกครั้ง “พี่ ผมอยากคุยด้วย” ผมหันหน้ามาหาเขา “พี่ มีคนสนใจพี่นะ” ตอนนั้นผมรู้สึกโกรธเล็กน้อย และคิดในใจ มึงเห็นกูเป็นคนใจง่ายหรือวะ (จริงๆก็เป็นแบบนั้นแหละ) “ไม่เอา ไม่ว่าใครก็ไม่เอาทั้งนั้น” เขานิ่งไปซักพัก เขาคงกลัวผมจะโกรธเขา “พี่ ผมมีเมีย-ลูกแล้วนะ แต่ผมจะเลิกกับเธอ” “เธออายุเท่าไร ?” “๑๘” เขาเป็นคนผิวขาวที่ดูสะอาด แต่ใบหน้าของเขาบ่งบอกอายุที่มากกว่า ๒๕ ปี ไม่รู้เขาจะโกหกผมเพื่ออะไร “พี่ไม่เชื่อว่าเธออายุ ๑๘” เขานิ่งไปซักพัก ผมหมั่นไส้เขาจึงล้วงมือเข้าไปในกางเกงเพื่อขยำอวัยวะเพศของเขาอีกครั้ง “ขอพี่จับหน่อยนะ พี่ชอบจับนะ ไม่ต้องแข็งนะ” “มันแข็งนะพี่” เขาถลกกางเกงลง อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวเต็มที่ “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ” “เพิ่งทำไปเองไม่ใช่หรอ” “ผมยังไหวนะพี่” “บอกแล้วไง พี่แค่จับเล่นๆเท่านั้น ผมดึงผ้าห่มลง และหันหน้ากลับ เขาจึงหันหน้ากลับและนอน” ตามเอกสารหมาย จ.๓
คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยว่า จำเลยกระทำความผิดตามฟ้องหรือไม่ โจทก์มีพันตำรวจโทเอกพล แสงอรุณ เป็นพยานเบิกความว่า พยานได้รับมอบหมายจากผู้บังคับบัญชาให้ทำการตรวจสอบการโพสต์ข้อความของบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ เอกชัย หงส์กังวาน จากการตรวจสอบพบว่าบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กดังกล่าวเป็นของจำเลย เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐ จำเลยมีการโพสต์ข้อความเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายสังคมออนไลน์ใช้ชื่อว่าเฟซบุ๊กของจำเลยที่ใช้ชื่อ เอกชัย หงส์กังวาน โดยมีข้อความบรรยายว่า พี่โม๊กให้หน่อยซิ”, “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”, “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ”, “เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม” ในลักษณะลามก โดยเฟซบุ๊กของจำเลยมีการตั้งค่าความเป็นส่วนตัวแบบสาธารณะ ซึ่งประชาชนทั่วไปสามารถเข้าไปดูข้อมูลโพสต์ได้ และมีบุคคลอื่นมากดถูกใจ แสดงความคิดเห็น และแชร์ข้อความดังกล่าว พยานจึงทำรายงานการสืบสวนเสนอต่อผู้บังคับบัญชา ต่อมาได้รับมอบหมายให้แจ้งความร้องทุกข์กล่าวโทษจำเลย เห็นว่า คำว่า “ลามก” เป็นคำสามัญที่ไม่มีการนิยามศัพท์ไว้โดยเฉพาะ แต่เป็นคำที่ใช้เป็นองค์ประกอบความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๗ ดังนั้น ข้อมูลคอมพิวเตอร์ใดๆ จะมีลักษณะลามกหรือไม่ จึงต้องใช้มาตรฐานเดียวกันกับความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๗ ซึ่งหมายความว่า หยาบช้า ต่ำทราม หยาบโลน สิ่งที่น่าอับอายในทางเพศ น่าอุจาดบัดสี อันเป็นที่น่ารังเกียจของคนดีมีศีลธรรม ดังนั้น การที่จำเลยโพสต์ข้อความโดยบรรยายว่า “พี่โม๊กให้หน่อยซิ”, “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”, “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ”, “เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม” เมื่อพิจารณาประกอบกับเนืิ้อหาที่ปรากฏในเอกสารหมาย จ.๓ แล้ว มีลักษณะสื่อไปในทางลามกอนาจาร ดังนั้น เมื่อจำเลยนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลดังกล่าว และประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้ การกระทำของจำเลย จึงเป็นนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใด ที่มีลักษณะอันลามกและข้อมูลคอมพิวเตอร์นั้นประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้ ที่จำเลยอ้างว่าจำเลยไม่มีเจตนากระทำความผิดเพราะจำเลยกระทำไปเพื่อเผยแพร่เรื่องราวชีวิตในเรือนจำของจำเลยเพื่อสะท้อนปัญหาสังคมนั้น เห็นว่า หากจำเลยประสงค์จะเขียนบทความเพื่อสะท้อนปัญหาในเรือนจำจริง จำเลยก็สามารถใช้ข้อความสื่อความหมายออกมาในลักษณะอื่นอันมิใช่ในลักษณะลามกอนาจารได้ อีกทั้งได้ความจากจำเลยเบิกความตอบโจทก์ถามค้านว่าสาเหตุที่จำเลยเขียนเรื่องราวออกมาในแนวดังกล่าวเพื่อเอาใจประชาชนผู้ชื่นชอบหนังประเภทชายรักชายและกำลังเป็นที่ได้รับความนิยม จึงบ่งชี้ให้เห็นเจตนาของจำเลยว่าประสงค์จะเผยแพร่ข้อความอันมีลักษณะลามก พยานหลักฐานของจำเลยไม่อาจหักล้างพยานหลักฐานของโจทก์ได้ ข้อเท็จจริงจึงรับฟังได้ว่าจำเลยกระทำความผิดตามฟ้อง
พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๑๔ (๔) จำคุก ๑ ปี เพิ่มโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒ หนึ่งในสาม ลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๗๘ หนึ่งในสาม โดยที่ส่วนของการเพิ่มเท่ากับส่วนของการลด เห็นสมควรไม่เพิ่มไม่ลดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๕๔ คงจำคุก ๑ ปี ส่วนที่โจทก์ขอให้นับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกของจำเลยในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลอาญา และคดีหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือนั้น เนื่องจากไม่ปรากฏว่าคดีดังกล่าวศาลได้มีคำพิพากษาแล้ว จึงให้ยกคำขอในส่วนนี้
(ตราศาลอาญา)
นายเทิดทูล ภาสะฐิติ (ลายเซ็น)
นายบุญธรรม วิเศษลา (ลายเซ็น)
สำหรับศาลใช้

คำพิพากษา คดีหมายเลขดำที่ ๑๗๕๑/๒๕๖๔
คดีหมายเลขแดงที่ ๒๕๒/๒๕๖๕
ในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์
ศาลอุทธรณ์
วันที่ ๑๒ เดือนมกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
ความอาญา
ระหว่าง พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุด โจทก์
นายเอกชัย หงส์กังวาน จำเลย
เรื่อง ความผิดต่อพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์
จำเลย อุทธรณ์คำพิพากษา ศาลอาญา
ลงวันที่ ๒๘ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
ศาลอุทธรณ์รับวันที่ ๕ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๐ เวลากลางวัน จำเลยโพสต์ข้อความเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยที่ใช้ชื่อว่า เอกชัย หงส์กังวาน โดยมีข้อความบรรยายว่า “พี่โม๊กให้หน่อยซิ”, “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”, “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ”, “เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบาๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม” อันเป็นการนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใด ๆ ที่มีลักษณะอันลามก และข้อมูลคอมพิวเตอร์นั้นประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้ เหตุเกิดที่แขวงทุ่งสองห้อง เขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร ก่อนคดีนี้ เมื่อวันที่ ๒๓ มีนาคม ๒๕๕๖ จำเลยต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ๓ ปี ๔ เดือน และปรับ ๖๖,๖๖๖ บาท ฐานหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินีฯ ในคดีหมายเลขแดงที่ ๔๐๘๘/๒๕๕๖ ของศาลชั้นต้น ภายในเวลา ๕ ปี นับแต่วันพ้นโทษ จำเลยกลับมากระทำความผิดในคดีนี้อีก และจำเลยเป็นบุคคลคนเดียวกับจำเลยในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลชั้นต้น และคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒๗/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๑๔ (๔) ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒ เพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมาย และนับโทษคดีนี้ต่อจากโทษในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลอาญา และคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒๗/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือ
จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลคนเดียวกับจำเลยในคดีที่โจทก์ขอให้เพิ่มโทษและนับโทษต่อ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๑๔ (๔) จำคุก ๑ ปี เพิ่มโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๒ หนึ่งในสาม ลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๗๘ หนึ่งในสาม โดยที่ส่วนของการเพิ่มเท่ากับส่วนของการลด เห็นสมควรไม่เพิ่มไม่ลดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๕๔ คงจำคุก ๑ ปี ส่วนที่โจทก์ขอให้นับโทษต่อจากโทษจำคุกของจำเลยในคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๐๙๐/๒๕๖๑ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๓๒๐๗/๒๕๖๑ ของศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๗๖๕/๒๕๖๒ คดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๙๐๐/๒๕๖๒ ของศาลอาญา และคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ ๘๓๒/๒๕๖๑ ของศาลแขวงพระนครเหนือนั้น เนื่องจากไม่ปรากฏว่าคดีดังกล่าวศาลได้มีคำพิพากษาแล้ว จึงให้ยกคำขอในส่วนนี้
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว ข้อเท็จจริงฟังยุติตามคำฟ้อง คำให้การ ทางนำสืบของโจทก์จำเลยและคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่จำเลยไม่ได้ยกขึ้นอุทธรณ์โต้เถียงว่า ตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุในฟ้อง จำเลยได้โพสต์ข้อความอันเป็นข้อมูลคอมพิวเตอร์แล้วนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ทางเครือข่ายสังคมออนไลน์เฟซบุ๊กของจำเลยที่ใช้ชื่อจำเลยว่า เอกชัย หงส์กังวาน ตามข้อความในฟ้องโจทก์จริง โดยมีรายละเอียดตามเอกสารหมาย จ.๒ แผ่นที่ ๒ และที่ ๓ และเอกสารหมาย จ.๓ และมีการตั้งค่าเฟซบุ๊กเป็นสาธารณะให้ประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้
คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยว่า จำเลยกระทำความผิดตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นหรือไม่ จำเลยอุทธรณ์ข้อนี้เป็นใจความสำคัญว่า ข้อความอันเป็นข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่จำเลยโพสต์ในเฟซบุ๊กตามคำฟ้องไม่ใช่ข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่มีลักษณะอันลามก จำเลยมีเจตนาเพียงต้องการโพสต์เพื่อที่จะบอกเล่าเรื่องราวประสบการณ์หรือสะท้อนปัญหาการมีเพศสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริงกับจำเลยในเรือนจำให้สังคมได้รับทราบ ได้รับการแก้ไข ไม่มีเจตนานำเข้าข้อมูลคอมพิวเตอร์ใด ๆ ที่มีลักษณะอันลามกนั้น เห็นว่า ข้อความต่าง ๆ ไม่ว่าคำว่า “พี่โม๊กให้หน่อยซิ”, “พี่ดูดหัวนมให้หน่อย”, “พี่ อยากเย็ดตูดพี่นะ” และ “เขายื่นหัวนมด้านซ้ายของเขาให้ผม ผมดูดหัวนมของเขาพร้อมกับสาวมือสำเร็จความใคร่ให้กับเขา เขาส่งเสียงครวญครางเบา ๆ สักพักเขาจูบปากของผม เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม” ตามคำฟ้อง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่จำเลยโพสต์ตั้งค่าสาธารณะลงในเฟซบุ๊กของจำเลยเองในเอกสารหมาย จ.๒ แผ่นที่ ๒ และแผ่นที่ ๓ และเอกสารหมาย จ.๓ นั้น เป็นการโพสต์ใช้ถ้อยคำกล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ของจำเลยกับนักโทษชายอื่นในระหว่างต้องขังคดีอื่นในเรือนจำอย่างโจ่งแจ้ง ผิดวิสัยของวิญญูชนผู้รู้ผิดชอบตามปกติพึงปฏิบัติหากจะสะท้อนปัญหาในเรือนจำให้ได้รับการแก้ไขดังที่จำเลยต่อสู้ เพราะสามารถใช้ถ้อยคำอื่นที่เหมาะสมสื่อความหมายได้ เห็นได้ชัดในตัวว่าข้อความเช่นนี้สื่อไปในทางลามกอนาจาร เป็นที่น่าเกียจของปกติชนทั่วไปในด้านศีลธรรมจรรยา ตามพฤติการณ์แห่งการกระทำของจำเลย โดยมีการตั้งค่าเฟซบุ๊กเป็นสาธารณะให้ประชาชนทั่วไปอาจเข้าถึงได้ มีน้ำหนักมั่นคง รับฟังได้โดยปราศจากข้อสงสัยว่าจำเลยมีเจตนากระทำความผิดจริงตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ประการต่อมาที่จำเลยอุทธรณ์ตอนท้าย ขอให้ลงโทษสถานเบานั้น เมื่อพิจารณาตามพฤติการณ์แห่งคดี เปรียบเทียบกับอัตราโทษความผิดตามบทบัญญัติกฎหมายแล้วเห็นว่าศาลชั้นต้นไม่ได้กำหนดโทษหนักเกินไป ไม่มีเหตุให้แก้ไข ที่ศาลชั้นต้นพิพากษามานั้น ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องด้วย อุทธรณ์จำเลยฟังไม่ขึ้น ไม่จำต้องวินิจฉัยอุทธรณ์ข้ออื่น เพราะไม่เป็นสาระให้ผลคำพิพากษาเปลี่ยนแปลง
พิพากษายืน.
(ตราศาลอุทธรณ์)
นายปานนท์ กัจฉปานันท์ (ลายเซ็น)
นายดุสิต ฉิมพลีย์ (ลายเซ็น)
นายพรชัย เหลียวพัฒนพงศ์ (ลายเซ็น)
คดีหมายเลขดำที่ อ. 1032/๒๕65
ความ อาญา
ระหว่าง พนักงานอัยการ โจทก์
นายเอกชัย หงส์กังวาน จำเลย
ข้าพเจ้า นายเอกชัย หงส์กังวาน
เลขประจำตัวประชาชน █████████████
เชื้อชาติ ไทย สัญชาติ ไทย อาชีพ นักเขียนอิสระ
เกิดวันที่ ██████ อายุ 47 ปี
อยู่บ้านเลขที่ ███████████ โทรศัพท์ ███████████
ขอยื่นคำร้อง / คำแถลง / คำขอ มีข้อความตามที่จะกล่าวต่อไปนี้
คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้จำคุกจำเลย 1 ปี ตั้งแต่วันที่ 19 เมษายนที่ผ่านมา
อย่างไรก็ตามจำเลยไม่เห็นด้วยกับคำพิพากษาเหล่านี้ จำเลยเพียงเขียนบทความประสบการณ์การถูกจำคุกอันเป็นสิทธิตามรัฐธรรมนูญซึ่งไม่ผิดกฎหมายแต่อย่างใด
หลังจากที่จำเลยพ้นโทษจากเรือนจำตั้งแต่ปลายปีพ.ศ.2558 หลายคนถามจำเลยถึงเรื่องราวการใช้ชีวิตในเรือนจำ จำเลยจึงเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้พวกเขาฟังบ่อยๆ ทุกคนต่างชื่นชมการเล่าเรื่องของจำเลย ไม่เคยมีผู้ใดตำหนิเรื่องเล่าของจำเลยเป็นสิ่งลามกอนาจารแต่อย่างใด แถมยังเรียกร้องให้จำเลยเผยแพร่ประสบการณ์ของจำเลยผ่าน Social Network อีกด้วย
ด้วยเหตุนี้จำเลยจึงทยอยโพสท์บทความประสบการณ์ในเรือนจำของจำเลยเป็นตอนๆช่วงกลางปีพ.ศ.2559-กลางปีพ.ศ.2560 รวมเกือบ 200 ตอน โดยจำเลยเขียนบทความครอบคลุมทุกประเด็น เช่น การกิน, การนอน และการทำงาน
บทความ “ชีวิตในเรือนจำ” จำนวน 14 ตอน เป็นส่วนหนึ่งของบทความเหล่านั้นซึ่งเป็นประสบการณ์ช่วงที่จำเลยอยู่ในเรือนจำเดือนมีนาคม พ.ศ. 2554 จำเลยเลือกเขียนบทความในแนวนวนิยายเพื่อสร้างอรรถรสให้กับผู้อ่าน โดยมีเนื้อหาบางส่วนเกี่ยวพันถึงเพศสัมพันธ์ในเรือนจำ แม้อาจมีถ้อยคำบางส่วนที่ดูไม่สุภาพบ้าง แต่จำเลยมั่นใจไม่เป็นความผิดตามนิยามของพรบ.ว่าด้วยการกระทำทางคอมพิวเตอร์อย่างแน่นอน อีกทั้งบทความนี้ไม่มีภาพนิ่ง/ภาพเคลื่อนไหวอันอาจทำให้เข้าข่ายก่อให้เกิดอารมณ์ทางเพศแต่อย่างใด
จำเลยเจตนาเขียนบทความประสบการณ์ในเรือนจำเหล่านี้เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาการใช้ชีวิตของผู้ต้องขังในเรือนจำ บทความของจำเลยก่อให้เกิดการแก้ไขระเบียบหลายอย่างในเรือนจำ เช่น การแจกถุงยางอนามัยฟรีให้กับผู้ต้องขังชายในเวลาต่อมา
นอกจากนี้การที่ศาลเหล่านี้หยิบยกบทลงโทษจำเลยเป็นเวลา 1 ปีนั้น จำเลยเห็นว่าเป็นโทษที่สูงเกินไป บทความของจำเลยไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับบุคคลหรือสังคมแต่อย่างใด
ด้วยเหตุผลฎีกาดังที่กล่าวมาข้างต้น จำเลยขอสู้ฎีกาด้วยเหตุผลหักล้างกับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ที่ไม่ถูกต้องดังกล่าว และขอให้ศาลพิจารณายกฟ้อง หรือลดโทษลงตามส่วนเพื่อรอลงอาญาเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม ขอศาลได้โปรดอนุญาติ
ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด
ลงชื่อ

ฝากถึงทนาย
1. ไม่อนุญาตให้ขยายเวลายื่นฎีกา
2. ผมจะหากไม่ยื่นฎีกาภายในวันที่ 17 พฤษภาคมในฉบับที่ทนายเรียบเรียง ให้ใช้ฉบับของผมที่ได้เรียบเรียงและส่งให้แล้วในวันที่ 11 พ.ค. นี้แทน
ทั้งนี้ผมยอมไม่รับฎีกาผลของศาลฎีกาไม่ว่าจะออกทางไหนก็ตาม เพราะผมอาจได้รับการอภัยโทษภายในก.ค.นี้
One thought on “เอกชัย หงส์กังวาน กับคดีอนาจาร”