อินทัช เขียน
ถุงผ้าในภาพปกจากกิจกรรม “เขียนประเทศ” โดย เครือข่ายกวีสามัญสำนึก

[To read “the pickpocket who got in our pants” with an introduction in English, click here.]

---

⠀

บรรลัยแล้ว

เราถูกช่วงชิงความดีไปแล้ว

คนดีนั่นก็ด้วย

สีบางสีหายไปจากเรา

เงินทองทั้งหมดก็ด้วย

ฉันเคยคิดว่ายังคงเหลือความจริงอยู่กับเราบ้าง

แต่ถูกล้วงไปอย่างไม่รู้ตัว

ความหมาย ตรรกะ ระบอบ ระบบ คนรัก ครอบครัว

⠀

บ้านของชราชายคนนั้นก็ถูกช่วงชิงไป

ถูกช่วงชิงไปกระทั่งรถเมล์ที่ฉันเคยจูบกับเธออย่างบ้าคลั่งในเที่ยวสุดท้าย

เพื่อนฝูงบางคนสูญหายไปอย่างไม่ใยดี

เราถูกแย่งความรัก

หนังบางเรื่อง

หนังสือที่ไม่เคยยิ้ม

กระทั่งอักษรไม่กี่ตัวก็ถูกช่วงชิงไป

ฉันหายใจไม่ออก

ลมหายใจของฉันถูกช่วงชิงไปด้วยอย่างนั้นหรือ

⠀

มีอะไรอีกบ้าง

อะไรถูกช่วงชิงไปอีกบ้าง

อะไรเหลืออยู่บ้าง

⠀

แทบไม่มีความหมายที่เป็นจริงตามตำราเรียน

19 ปีที่สูญหาย

ประเทศนี้ยังเป็นของเราหรือไม่

มันหายไปจากกระเป๋าเราตั้งแต่เมื่อไหร่

ความหวังที่จุติจากความโกรธของเรา

ถูกควักออกไป ด้วยมือเปื้อนเลือด

⠀

นักล้วงไม่หลบซ่อนตัวอีกต่อไป

นิ้วหยาบกร้านล้วงเข้ามาช่วงชิงทุกอย่างไปจากเรา

มันค่อยๆสอดนิ้วชี้แห่งอำนาจ

ตามด้วยนิ้วกลางสบถสถุนจัญไร

นิ้วนางแห่งความรักภักดีอย่างทาส

นิ้วก้อยแห่งสัญญาบาป

และนิ้วโป้ เพื่อชื่นชม และกดปุ่มคำสั่ง

มันล้วงเข้าไปทั้งกำปั้น

ความยุติธรรม แหกฉีกอยู่ตรงนั้น

มันช่วงชิงความเงี่ยนของเราไป

เพื่อล้วงมือเข้าไปสำเร็จความใคร่ให้ใครบางคน

ในรูลึกที่แห้งกรัง

มีอะไรอีกบ้าง

อะไรถูกช่วงชิงไปอีกบ้าง

อะไรเหลืออยู่บ้าง

⠀

เสียงของเรา ถูกช่วงชิงไปแล้ว

⠀

มีอะไร บ้าง

อะไรถูกช่วงชิงไปอีกบ้าง

อะไรยังเหลืออยู่ บ้าง

⠀

เวลา คือสิ่งตกค้างเดียวเท่านั้น

แม้มีจำนวนเรือนนาฬิกาเท่าใด

ก็มิอาจช่วงชิงไปจากเราได้.

บรรลัยแล้ว