เดือนวาด พิมวนา เขียนSummer Panadd วาด [To read “A laborer dreams much the same” in English translation with an introduction, click here] คัดจาก Underground Buleteen วารสารหนังสือใต้ดิน เล่ม 16 (2555, วาด รวี บรรณาธิการ) หน้า 157-159 กรรมกรก็ฝันเฉกเช่นกัน กรรมกรคนนั้นผละจากงานตอนเที่ยงวันใต้เพิงพักชั่วคราวกับเพื่อนร่วมงานอาหารเลวหนึ่งมื้อผ่านไปอย่างไร้อนาทรมีเวลาเหลือพอจะเอนหลังเอาแรงสักครู่เช่นเคยชินเหมือนทุกวี่วัน, หลังอาหารเพื่อนคนงานเริ่มคะคานเรื่องการเมืองกรรมกรคนนั้นยิ้มหยันไม่ร่วมวงมวนบุหรี่ตับจาก, เอนกายอิงเสา แล้วฝันหวาน……….เขาฝันถึงอาวุธร้ายชนิดหนึ่งพึงใจในประสิทธิภาพของมันถึงขั้นยกย่องจะวิเศษเพียงไรหากกรรมกรอย่างเขามีอาวุธนั้นไว้ในครอบครองอาวุธป้องกันการดูหมิ่น, เหยียดหยามปกป้องผู้ถือครองให้พ้นจากการถูกว่าร้ายระบายอารมณ์ปกป้องอย่างไม่ต้องคำนึงถึงความจริง-ความลวงปกป้องอย่างไม่ต้องคำนึงถึงที่มา-ที่ไปปกป้องอย่างไม่ต้องคำนึงถึงถูก-ผิดปกป้องอย่างไม่ต้องคำนึงถึงอื่นใดในโลกถ้อยคำ ตัวอักษร การแสดงออกราวถูกจับยัดคืนใส่สมองของผู้กระทำเฉียบขาดและให้ผลเต็มร้อยจำคุกห้าปีต่อหนึ่งถ้อยคำกรรมกรเผลอยิ้มอย่างอัศจรรย์ใจนึกย้อนถึงสายตาดูถูก, ถ้อยคำดูแคลน,ที่เขาได้รับอยู่เป็นนิจจนเป็นธรรมดาแห่งชีวิตอาวุธพิเศษอันเต็มอยู่ด้วยคุณสมบัติพิเศษเขาจะกลายเป็นผู้วิเศษหากมีสิทธิ์ได้ถือครองมีชีวิตอยู่เยี่ยงมนุษย์แต่ได้สิทธิ์เหนือมนุษย์สิ่งที่มนุษย์กระทำได้, เขาจะได้กระทำสิ่งที่มนุษย์ไม่ควรกระทำ, เขาจะกระทำได้ความเลวร้ายในตัวเขาจะไม่มีใครเข้าถึงการกระทำดำมืดจะไม่มีใครรู้เห็นกรรมกรอัดยาเส้นรุนแรงแล้วปิดเปลือกตาหลบแสงจ้าของดวงตะวันเพื่อโจนสู่ห้วงฝันอันแสนสุข……….กรรมกรผู้หนึ่งกับอาวุธประจำตัวชนิดหนึ่งด้านมืดแห่งความเป็นมนุษย์ถูกปลุกเร้ารุนแรงเข้มข้นใบหน้าของผู้คนลอยวนอยู่เกลื่อนสำนึกเป็นใบหน้าที่เขาเคยอาฆาตแค้นเพราะความขัดแย้งใบหน้าที่หยิบยื่นแต่ความผิดหวัง, น้อยเนื้อต่ำใจใบหน้าที่เขาคิดริษยาและไม่ถูกชะตาแม้กระทั่งใบหน้าที่เขาแสนรักแต่ไม่เคยรักเขาใบหน้าเหล่านี้ที่เขาอยากจะฆ่าแต่ฆ่าไม่ได้เพราะเขาจะกลายเป็นฆาตกรในฝันอันแสนสุขล้ำลึกนั้นเขากระซิบเตือนตนเองอยู่ซ้ำซ้ำก่ออาชญากรรม … Continue reading กรรมกรก็ฝันเฉกเช่นกัน